ciekawostki medyczne róg skórny zdjęcia
Jak go rozpoznać i jak się przed nim chronić. Rak skóry wygląda jak niegojąca się ranka. Nie lekceważ drobnych zmian na skórze. Rak skóry lubi słońce. Intensywna ekspozycja na
Zmiany na skórze - co to jest znamię barwnikowe?U większości ludzi występują znamiona barwnikowe, czyli symetryczne, płaskie lub nieco uniesione plamki o regularnych rysach i jednolitym kolorze. Przeciętny Polak ma około 15–25 znamion barwnikowych. Ich ilość jest uwarunkowana genetycznie i u osób o jasnej karnacji jest zazwyczaj dzieci znamiona mają tendencję do stopniowego powiększania się wraz ze wzrostem. U osób dorosłych, powyżej 35. roku życia, ilość znamion nie powinna się jednak zwiększać ani zmieniać nowa oraz powiększająca się zmiana powinna być poddana obserwacji dermatologicznej, ze względu na ryzyko powstania nowotworu na skórze nowotworowe - czerniakNiektóre zmiany barwnikowe mogą z upływem czasu podlegać uzłośliwieniu i przekształcać się w zmiany o charakterze nowotworowym. W takim przypadku dochodzi do rozwoju czerniaka. Nowotwór ten może spowodować przerzuty do narządów wewnętrznych i jest jedną z najbardziej złośliwych zmian czerniak był nowotworem charakterystycznym dla ludzi starszych, po 60. roku życia. W ciągu ostatnich dwudziestu lat zapadalność na ten nowotwór zwiększyła się w Polsce o 300% i jest związana ze zmianą stylu życia i modą na opalanie. Dotyczy więc także osób młodych, 20– roku w Polsce zgłaszanych jest ok. 2500–3000 przypadków czerniaka. Dlatego tak ważne jest wczesne jego wykrywanie. Ma ono bowiem znaczenie dla zmniejszenia ryzyka zgonu z powodu tego wykrywać zmiany na skórze?Wykrywanie zmian złośliwych skóry w jak najwcześniejszym stadium jest możliwe dzięki samokontroli oraz nadzorowi dermotoskopowemu lub dermatoskopowe pozwala na obserwację struktury i koloru naskórka oraz górnych warstw skóry, wykorzystując 10–20-krotne monitorowaniu „szarej strefy” pomocna jest wideodermatoskopia. Jest to bezbolesne badanie, które umożliwia zapisanie obrazu w formie cyfrowej, archiwizowanie go i porównywanie zmian zachodzących w czasie. Czas trwania badania to ok. 15–20 zaawansowanych metod diagnostycznych, takich jak wideodermatoskopia, przyczynia się nie tylko do wcześniejszego wykrywania i usuwania zmian złośliwych, ale pozwala również z większą precyzją potwierdzić łagodny charakter zmian i brak konieczności ich usuwania, co wiąże się z uniknięciem niewielkiego, ale jednak nieprzyjemnego zabiegu chirurgicznego i na skórze a medycyna estetycznaMedycyna estetyczna ma tę niezwykłą moc, że bez pomocy skalpela leczy kompleksy i dodaje pewności siebie, poprawia samopoczucie, a tym samym wpływa na jakość życia. Nie powinno więc dziwić, że zainteresowanie tą gałęzią medycyny z roku na rok coraz bardziej estetyczna jest jedną z najmłodszych dziedzin medycyny. Za jej ojca uważa się francuskiego endokrynologa Jeana Jacquesa Legranda, który jako pierwszy, w 1973 roku, w Paryżu założył Francuskie Towarzystwo Medycyny Polski ta gałąź medycyny dotarła dopiero w latach 90. W 1994 roku przy Polskim Towarzystwie Lekarskim powstała Sekcja Medycyny Estetycznej, a osiem lat później ruszyła pierwsza dwuletnia podyplomowa Szkoła Medycyny Estetycznej Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, kształcąca lekarzy tej zmian na skórzeZainteresowanie medycyną estetyczną z każdym rokiem rośnie. Ta gałąź medycyny skupia się bowiem na wydobywaniu naturalnego piękna, nie na sztucznym poprawianiu urody. Ma tę niezwykłą moc, że bez udziału skalpela leczy kompleksy, poprawia samopoczucie pacjentów i zatrzymuje gabinetach medycyny estetycznej wykonywane są zabiegi, mające na celu spowolnienie procesów starzenia, pielęgnację skóry zdrowej poprzez nadawanie jej jędrności, objętości, elastyczności, likwidację całego ciała + konsultacja dermatologaBada także ukryte znamionaSPRAWDŹMedycyna estetyczna ponad to:diagnozuje i leczy skórę chorą,walczy z trądzikiem, przebarwieniami, bliznami, rumieniem,zamyka naczynka.– Medycyna estetyczna to przede wszystkim medycyna, a więc na pewno polega na terapii, ale oczywiście wykonywane są tutaj także zabiegi, mające na celu korygowanie defektów urody, które są dla pacjenta poważnym problemem i wyzwaniem dnia codziennego. Medycyna estetyczna jest w stanie poprawić komfort życia i dodać pewności siebie – mówi lek. med. Marta Pelc, specjalista medycyny estetycznej na skórze twarzyW gabinetach medycyny estetycznej wykonywane są zabiegi o zróżnicowanym poziomie inwazyjności, z wykorzystaniem różnych preparatów. Do najpopularniejszych należą zabiegi na medycyny estetycznej na twarz to:peelingi,mezoterapia, jest jednym ze skuteczniejszych sposobów opóźniających proces starzenia się twarzy, szyi i dekoltu. Polega na dostarczeniu bezpośrednio do skóry substancji leczniczych, regenerujących lub działa lepiej od najdroższego i najbardziej zaawansowanego technologicznie kremu, bo dostarcza substancje aktywne bezpośrednio do skóry właściwej, a więc na głębokość 4-6 mm. Dzięki mezoterapii skóra wygląda młodziej, jest lepiej nawilżona i bardziej popularnym zabiegiem na twarz, wykonywanym w gabinetach medycyny estetycznej, jest mikrodermabrazja, czyli mechaniczny peeling. Polega na ścieraniu naskórka lub skóry właściwej. Wykonuje się go przy pomocy kryształów korundu lub specjalną głowicą polecana jest szczególnie osobom, które chcą się uporać z:trądzikiem,bliznami potrądzikowymi,zaskórnikami,przebarwieniami,skazami,niedoborem kolagenu,oznakami zmęczenia,płytkimi zabiegu skóra staje się świeższa, młodsza i bardziej na zmiany skórne twarzyBardzo popularnymi zabiegami, wykonywanymi w gabinetach medycyny estetycznej, są te przy użyciu toksyny botulinowej i kwasu botulinowa, popularnie zwana jadem kiełbasianym, służy do terapii zmarszczek mimicznych. Wstrzykuje się ją przy użyciu jednorazowej strzykawki, zaopatrzonej w bardzo cienką igłę. Zabieg trwa krótko, zazwyczaj nie dłużej niż 15-20 botulinowa zaczyna działać już po dwóch, trzech dniach od momentu wstrzyknięcia. Pełny efekt widoczny jest po około tygodniu i utrzymuje się średnio przez pół roku. W jego efekcie zmarszczki zostają całkowicie lub częściowo wygładzone, bez wpływu na ogólną mimikę przypadku zmarszczek statycznych, pojawiających się z wiekiem, zwykle stosowany jest kwas hialuronowy. To substancja występująca w naszym organizmie, jesteśmy do niej przyzwyczajeni, a więc rzadko zdarzają się reakcje hialuronowy używany jest do:wypełniania bruzd i zmarszczek,modelowania twarzy, nosa, ust, linii żuchwy,podniesienia linii brwi,niwelowania cieni pod zabiegu, wykonanego przy użyciu kwasu hialuronowego, utrzymuje się nawet dwa na skórze - konsultacja lekarskaKażdy zabieg wykonywany w gabinetach medycyny estetycznej powinien być poprzedzony konsultacją lekarską, chociażby z tego powodu, że nie wszystkie zabiegi mogą być wykonywane o każdej porze roku.– W okresie dużego nasłonecznienia, czyli wiosną, latem aż do wczesnej jesieni, nie powinno wykonywać się zabiegów fotouczulających: peelingów mechanicznych, enzymatycznych, zabiegów przy użyciu lasera. Ekspozycja na słońce po wykonaniu tych zabiegów może spowodować różnego rodzaju komplikacje. W okresie dużego nasłonecznienia można natomiast zdecydować się na zabiegi z zastosowaniem toksyny botulinowej, kwasu hialuronowego czy też innych produktów, które możemy podawać metodą mezoterapii czy wtłaczania. W tym okresie można także wykonywać całą gamę zabiegów z zakresu fizjoterapii, które nie są fotouczulające – mówi lek. med. Marta na skórze - powikłania po zabieguKonsultacja lekarska jest ważna także z innego powodu. Zabiegi medycyny estetycznej są obarczone dużym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie wystąpienia reakcji alergicznych. W większości przypadków można ich uniknąć, dzięki dobrze przeprowadzonemu wywiadowi lekarskiemu.– Podczas konsultacji lekarz ustala, jakie są oczekiwania pacjenta. Przeprowadza także wywiad lekarski, czyli kwalifikacje do zabiegu. Sprawdza, czy zabieg może być wykonany w obecnym stanie zdrowia pacjenta, szacuje, jakie mogą być efekty danych zabiegów i czy są w ogóle realne do osiągnięcia. W wywiadzie pyta także o to, jakie pacjent przyjmuje leki. Jest cała lista wykluczeń, które mogą dyskwalifikować pacjenta do wykonywania konkretnych zabiegów – mówi lek. med. Marta na skórze - gdzie się udać?Bardzo ważne jest więc, by przed zdecydowaniem się na konkretny zabieg najpierw zapoznać się z kadrą, pracującą w danym gabinecie medycyny estetycznej. Powinniśmy mieć pewność, że gabinet medycyny estetycznej, do którego się wybieramy, jest nadzorowany przez lekarza, który przeprowadzi fachową kwalifikację do techniki zabiegów są relatywnie proste do wykonania. Z równym powodzeniem może je wykonać kosmetolog, jak i lekarz. Różnica polega na tym, że jeśli dojdzie do powikłań, a to może się zdarzyć w przypadku każdego zabiegu, lekarz może zastosować adekwatne środki zaradcze: zaproponować preparat leczniczy, wypisać lek na receptę.– Każdy zabieg z zakresu medycyny estetycznej jest obarczony pewnym ryzykiem powstania powikłań, które często nie wynikają z techniki wykonania zabiegu, ale z reakcji organizmu czy z okoliczności, które mają wpływ na przebieg zabiegu, jak i rekonwalescencji pozabiegowej. Lekarz może zastosować coś więcej niż kosmetolog – odpowiednią opiekę medyczną albo terapię. Trzeba też pamiętać, że do bardzo wielu zabiegów medycyny estetycznej są bardzo konkretne przeciwwskazania lekarskie, które trzeba umieć zdefiniować, rozpoznać i trzeba wiedzieć, o co pytać pacjenta, żeby zakwalifikować go bądź do zabiegu bądź nie. Jeśli pacjent trafia do lekarza, to ma ten komfort, że zostanie prawidłowo zakwalifikowany do zabiegu, zgodnie ze sztuką lekarską, i że jeśli wystąpią powikłania, a mogą wystąpić zawsze, to będzie miał wdrożone celowe leczenie, a więc efekty zabiegu będą lepsze – mówi lek. med. Marta też pamiętać, że kosmetolog nie posiada uprawnień do wykonywania wszystkich zabiegów. Preparaty takie jak kwas hialuronowy czy toksyna botulinowa, ze względu na możliwe niepożądane skutki uboczne, powinny być stosowane i podawane tylko przez lekarzy zajmujących się medycyną estetyczną.Chłoniaki ( łac. lymphoma) – choroby nowotworowe wywodzące się z układu limfatycznego, dotykające najczęściej węzły chłonne, a czasami również inne narządy (np. płuca, skóra, jelita) [1]. Wszystkie chłoniaki są nowotworami złośliwymi, choć wyróżnia się postacie o mniejszej i większej złośliwości. Róg skórny to gęsta formacja keratynowa, częściej występująca na twarzy lub ciele u starszych osób w wieku 60-70 lat. Guz wygląda jak zakrzywiony róg, którego długość zmienia się od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Na twarzy, głowie i częściach ciała napromieniowanych światłem ultrafioletowym róg skóry pojawia się częściej. Powody Lokalizacja gęstych form sosen na bardziej odsłoniętej skórze pozwoliła niektórym badaczom mówić o decydującym efekcie nasłonecznienia. Ale dokładna przyczyna pojawienia się imponujących rozmiarów keratyny nie została jeszcze ustalona. W literaturze medycznej opisano przypadki, w których na bliznach po oparzeniach powstaje róg skóry. Objawy Inne oznaki choroby, z wyjątkiem wzrostu stożka w kształcie stożka na twarzy, głowie lub ciele, są rzadko wykrywane. Wśród guzów połączonych terminem "róg skórny" przeważają łagodne, ale mogą być przednowotworowe i złośliwe. Około czterdzieści procent jest takim typem zmian jak rogowacenie. Tak zwane nadmierne wytwarzanie specjalnego białka, które stanowi podstawę włókien, które dają siłę skórze. Część rogu skóry od podstawy i do około 1 / 2-2 / 3 wysokości jest utworzona przez stałą keratynę. Wzrosty są zwykle żółto-brązowe, mogą być białe perłowe, szare, różowe, czerwone. Róg skóry, którego zdjęcie przedstawiono w artykule, jest otoczony normalną skórą. Osłonka naskórka w miejscu wzrostu może być pogrubiona. Diagnostyka W celu poznania charakteru nowotworu wykonuje się biopsję. Są to testy laboratoryjne, które pomagają odróżnić łagodny nowotwór skóra ze złośliwych. Testy mogą być przepisywane przez lekarzy przed lub po tradycyjnej operacji, łyżeczkowanie, elektrokoagulacja. Laser całkowicie wypala tkanki z guzów, dlatego po usunięciu formacji niemożliwe jest przeprowadzenie badania natury jego wyglądu. Radiosurgery - nowoczesna metoda leczenia rogów skóry Różne wzrosty na twarzy a ciało w klinikach poliklinek i kosmetologii usunięto przy pomocy aparatu "Surgitron". Jego działanie polega na odparowaniu komórek w kompozycji dotkniętych tkanek za pomocą wielopunktowych efektów elektrody. Podczas przetwarzania za pomocą "noża radiowego" następuje parowanie warstwy za warstwą. Osobliwością urządzenia Surgitron jest możliwość zastosowania w razie potrzeby trybów elektro-utwardzania i elektrokoagulacji. Zalety metody usuwania radiochirurgicznego u pacjentów, którzy mają róg skóry na twarzy: niskie prawdopodobieństwo nawrotu; szybka nabłonkowa skóra; przyzwoity efekt kosmetyczny. Łyżeczkowanie i elektrokoagulacja Lekarze nazywają tę metodę usuwania rogów skóry w leczeniu narośli keratyny o średnicy od 0,5 do 2 cm. Znieczulenie przed lokalnym. Lekarze używają ostrych skórnych kiret do łyżeczkowania, a następnie używają elektrokoagulatora do obróbki dna i krawędzi usuniętego guza. Po cyklu 2-3 zabiegi na ranę nakłada się maść antybakteryjną i bandaż. Cechy łyżeczkowania i elektrokoagulacji: wysoki odsetek nawrotów (około 47% wszystkich przypadków); edukacja blizny keloidowe (20% przypadków); metoda ta nie ma zastosowania u pacjentów z rozrusznikami serca; metoda usuwania nie jest odpowiednia dla dużych guzów. Róg skórny: Leczenie na zimno Współcześni kriosurgeoni używają różnych płynów chłodzących, aby wpłynąć na dotknięty obszar. Jeśli zastosowany ciekły azot za pomocą bawełnianego wacika, wymazu z brodawczaków, brodawek i innych zmian skórnych, temperatura skóry spada do -20 ° C. Ten efekt powoduje rozpad białek, ale kolagen jest mniej podatny na zimno. Aby pozbyć się rogów skóry, w tym złośliwego zwyrodnienia komórek i tkanek, konieczna jest temperatura poniżej -50 ° C. Takie warunki umożliwiają stworzenie kilku znanych substancji - kriogenów. Jest wiele wymagań, które muszą spełnić. Usuwanie rogów skóry odbywa się przy użyciu dostępnych substancji, które zamrażają uszkodzone tkanki i są względnie bezpieczne dla ludzi. Zimne zniszczenie przyczynia się do śmierci i usunięcia wzrostu z twarzy lub ciała. Kriogenes i temperatura, jaką tworzą na powierzchni skóry (° C): Ciekły azot N 2 po zastosowaniu z sondą (-196). Ciekły azot N 2 w postaci sprayu (-180). Stały dwutlenek węgla lub suchy lód CO 2 (-79). Tlenek azotu lub tlenek NO (-75). Eter dimetylowy w propanie jako część aerozolu "Cryopharma" (-56). Skutki uboczne kriodestrukcji Podczas zamrażania, a następnie rozmrażania skóry, osoba odczuwa ból. Usunięcie wzrostu skóry najczęściej przeprowadza się w kilku sesjach. Jeśli guz jest mały, ból jest tolerowany. Przy stosowaniu kriodestrukcji dużych wzrostów wykonuje się miejscowe znieczulenie. Podczas usuwania wzrostu skóry z cienkiej, wrażliwej skóry pojawia się obrzęk. Zdarza się to często, gdy obszar zabiegu kriogenicznego wokół oczu i ust. W celu usunięcia tych działań niepożądanych należy stosować maści hormonalne i inne leki zawierające steroidy. Blisterowanie z krwawą zawartością jest kolejną nieprzyjemną konsekwencją zamarzania. Leczenie polega na tym, że personel medyczny otwiera pęcherz, a następnie suchy bandaż jest nakładany na dotknięty obszar. Wśród skutków ubocznych kriodestrukcji są hipo- i przebarwienia (wybielanie i ściemnianie skóry). Jednym ze sposobów zapobiegania tym nieprzyjemnym konsekwencjom jest stosowanie kremów i ubrań chroniących przed promieniowaniem ultrafioletowym w słoneczne dni. Skórę należy chronić przed działaniem agresywnych chemikaliów. W obszarach twarzy i ciała leczonych kriogenami w temperaturach poniżej -50 ° C mieszki włosowe giną. Pacjenci muszą o tym myśleć, wybierając metodę usuwania nowotworów na skórze głowy, gdzie rosną wąsy, brody i wąsy. Zapobieganie ranieniu skóry Jeśli róg skóry rośnie na twarzy lub ciele, należy odwiedzić dermatologa, aby zweryfikować obecność lub brak przedrakowej, złośliwej transformacji. Różne metody terapeutyczne pomagają zapobiegać rak skóry nawrót choroby. Konieczne jest stosowanie leków, które pomagają stymulować układ odpornościowy. Chemioterapia i inne metody mogą stopniowo eliminować rogówkę skóry. Stosowanie kremów, maści o działaniu keratolitycznym może ostatecznie doprowadzić do pozbycia się tego problemu kosmetycznego. Przy najmniejszych oznakach nadmiernej akumulacji keratyny konieczne jest zmniejszenie ekspozycji na jasne słońce. Chronić odsłoniętą skórę przed działaniem promieni ultrafioletowych, jeśli wszyscy. Aby to zrobić, po prostu zastosuj filtr przeciwsłoneczny, zanim wyjdziesz w upalny dzień.
Prośba o weryfikacje zdjęć RTG + objawy. - Witam Od kilku lat mam takie uczucie "łamania karku" co jakiś czas. Przy przechylonej głowie np. pisząc coś w pracy czasami dostaje taki ból przy którym czuje jakby miał mi się za chwilę złamać kark.
Artykuł sponsorowany ten tekst przeczytasz w 7 minut „Tajemnica eksplodujących zębów oraz inne ciekawostki z historii medycyny” Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Książka, która wywołuje niedowierzanie i szok- medycyna kiedyś naprawdę tak wyglądała! Tajemnicza seria eksplozji zębów to tylko jedna z wielu szokujących zagadek odkrytych przez autora na łamach starych czasopism medycznych. Thomas Morris, wnikliwy badacz historii medycyny, oddaje do rąk czytelnika jedną z najbardziej niesamowitych i zadziwiających kolekcji tego rodzaju osobliwości. Z pasją i humorem opowiada o najbardziej niezwykłych chorobach i najbardziej niedorzecznych kuracjach, przerażających operacjach i niefortunnych zdarzeniach, w które wprost trudno uwierzyć. Bo chociaż wszystko to zdarzyło się naprawdę, wcale niełatwo dać wiarę w historię kobiety, która oddawała mocz przez nos, niemowlęcia, które potrafiło spędzić ponad pół godziny pod wodą, czy francuskiego wojskowego, który sam przeprowadził na sobie operację z powodu kamicy pęcherza moczowego. Nie wspominając już o chłopcu krzyczącym gęsim głosem, po wciągnięciu do dróg oddechowych gęsiej krtani. Bez względu na to, jak wstydliwe są opisane schorzenia i jak absurdalne stosowano sposoby leczenia, wszystkie przypadki opisane w "Tajemnicy eksplodujących zębów" mówią wiele o wiedzy (czy może ignorancji) dziewiętnastowiecznych medyków i o niebywałej żywotności ich pacjentów. Tajemnica eksplodujących zębów oraz inne ciekawostki z historii medycyny Thomas Morris jest brytyjskim pisarzem i historykiem medycyny. Ludzka poduszeczka na igły W 1825 roku pewien lekarz z Kopenhagi opublikował opis przypadku tak niewiarygodnego, że uznał za konieczne zaznaczyć, iż historię może potwierdzić trzydziestu jego kolegów. Artykuł doktora Otto pierwotnie ukazał się w niemieckim czasopiśmie, ale redaktorzy „Medico-Chirurgical Review” następnie przetłumaczyli go na użytek anglojęzycznych czytelników: 14. The Copenhagen Needle Patient (14. Kopenhaska pacjentka z igłami) Rachel Hertz do czternastego roku życia cieszyła się dobrym zdrowiem; miała wówczas jasną cerę i dość sangwiniczny temperament. W tamtym okresie wielu lekarzy nadal wierzyło w istnienie czterech „temperamentów”, czyli typów osobowości. Była to pozostałość po starożytnej idei czterech humorów, dominującej w medycynie co najmniej od czasów Hipokratesa, czyli IV wieku Według teorii humoralnej chorobę wywoływało zaburzenie równowagi między czterema płynami ustrojowymi, czyli humorami (krwią, śluzem, żółcią żółtą i żółcią czarną). Temperament sangwiniczny miał się wiązać z obfitością krwi; pewien lekarz z początków XIX wieku pisał, że „ludzie obdarzeni tym temperamentem są zazwyczaj bardzo silni, a wszystkie funkcje ich organizmu są nadzwyczaj aktywne”. W sierpniu 1807 roku chwycił ją gwałtowny napad kolki, który skłonił ją do zwrócenia się do profesora Hecholdta; właśnie wtedy profesor po raz pierwszy zapoznał się z tym przypadkiem. Od tamtego czasu do marca 1808 roku pacjentka doświadczała częstych ataków róży* z gorączką, po których przebyciu bywała bardzo osłabiona. Pojawiało się też u niej wiele objawów o charakterze histerycznym, których zwykłymi środkami nie dawało się wyeliminować. Od marca do maja 1809 roku, czyli w okresie czterech miesięcy, cierpiała w ten sposób z powodu powtarzających się, gwałtownych ataków histerycznych, którym towarzyszyły, a raczej następowały po nich omdlenia, niekiedy trwające tak długo, że ludzie uznawali ją za zmarłą. Sporadycznie przechodziła napady epileptyczne, kiedy indziej doświadczała senności i czkawki, a czasami delirium. Opis dalszego rozwoju wypadków wiele mówi o zwyczajach dotyczących spędzania czasu wolnego przez wykształcone duńskie nastolatki na początku XIX wieku. Nie sądzę, by w czasach współczesnych taki objaw nękał zbyt wielu pacjentów: W trakcie paroksyzmów szaleństwa wygłaszała donośnym głosem z prawidłową dykcją długie ustępy dzieł Goethego, Schillera, Szekspira i Oehlenschlägera, tak dokładnie, jak robiłaby to każda zdrowa na umyśle osoba; choć oczy miała zamknięte, jej deklamacji towarzyszyła stosowna gestykulacja. W innym czasopiśmie relacjonującym ten sam przypadek w opisie zamieszczono wzmiankę o „długotrwałych napadach teatralnej recytacji dzieł poetów tragicznych”. Związek między literaturą romantyczną a chorobami psychicznymi był całkowicie autentyczny — po opublikowaniu w 1774 roku Cierpień młodego Wertera młodzi mężczyźni zaczęli ubierać się na podobieństwo tragicznego bohatera powieści Goethego, a nawet naśladować jego melancholijne zachowania, wzbudzając takie zaniepokojenie możliwością wzorowanych na tej postaci samobójstw, że w kilku krajach zakazano wydawania tej książki. Nic jednak nie sugeruje, że właśnie to dolegało biednej Rachel Hertz. Delirium pacjentki stale się pogłębiało, aż osiągnęło nader alarmujące nasilenie; zgrzytała zębami, kopała i walczyła ze wszystkim, co tylko znalazło się w jej zasięgu, a swoimi szaleństwami niepokoiła nie tylko własnych domowników, lecz również całe sąsiedztwo. Do oczywistych cierpień psychicznych dziewczyny dołączyły się obecnie również dolegliwości fizyczne: zaparcie oraz trudności w oddawaniu moczu, powodujące konieczność codziennego używania cewnika. Najpoważniejsze zaś było to, że zaczęła wymiotować krwią. Napady maniakalne zaczęły się cofać i chora zapadła w otępienie, z którego, jak się wydawało, nic nie mogło jej wyrwać. W maju 1809 roku zasięgnięto porady profesora Collisena, który zalecił wepchnięcie do nozdrzy pogrążonej w letargicznym stanie pacjentki trochę tabaki, która podziałała tak korzystnie, że chora nawet bez kichnięcia wkrótce wróciła do przytomności. W tym dniu na nic się nie uskarżała, a tabaka często wywoływała u niej równie dobre efekty, lecz tylko na pewien czas. Delirium utrzymywało się od maja 1809 do grudnia 1810 roku, z niewielkimi zmianami nasilenia, następnie stopniowo ustąpiło. Pacjentka przez kilka następnych lat nadal czuła się znacznie lepiej, poza jednym krótkim nawrotem. Trwało to do stycznia 1819 roku, kiedy… pojawiły się silne bóle kolkowe z gorączką, krwawymi wymiotami i oddawaniem czarnych mas kałowych; wyzdrowienie chorej uważano za niemożliwe, jednak wyzdrowiała. W trakcie badania brzucha tuż poniżej pępka stwierdzono duży guz o trzech wyraźnych uwypukleniach. Na to obrzmienie zastosowano kojące okłady, lecz bez skutku. Zdesperowany profesor Hecholdt postanowił otworzyć guz skalpelem. A wtedy sprawy zaczęły się robić naprawdę interesujące. Spodziewano się, że nastąpi obfite wydzielanie się ropy, jednak ropa nie pojawiła się, a krwawienie było bardzo niewielkie. Kiedy zbadano ranę sondą, ręka [badającego] odebrała dziwne odczucie, jak gdyby o sondę uderzało jakieś ciało z metalu; gdy to się powtórzyło, wprowadzono kleszczyki, uchwycono tę substancję i, ku wielkiemu zdumieniu lekarza, na zewnątrz wyłoniła się i g ł a. Wydobycie igły nieco ulżyło pacjentce w cierpieniach, lecz na bardzo krótko. Powrócił ogromny ból z krwawymi wymiotami, a w lewej okolicy lędźwiowej pojawił się kolejny guz, którego dotknięcie powodowało wielki niepokój pacjentki. Piętnastego lutego nacięto guz i wydobyto kolejną czarną, oksydowaną igłę. Podobne guzki zaczęły się pojawiać na całym ciele młodej kobiety. Za każdym razem lekarze nacinali je, zawsze z tym samym rezultatem: Od 12 lutego 1819 do 10 sierpnia 1820 roku, czyli w okresie osiemnastu miesięcy, chora odczuwała w rozmaitych okolicach ciała silne bóle, po czym pojawiały się guzy, z których wydobyto d w i e ś c i e d z i e w i ę ć d z i e s i ą t p i ę ć igieł, tzn.: z lewej piersi 22; z prawej piersi 14; z nadbrzusza środkowego 41; z okolicy podżebrowej lewej 19; z okolicy podżebrowej prawej 20; z okolicy pępkowej 31; z okolicy lędźwiowej lewej 39; z okolicy lędźwiowej prawej 17; z podbrzusza 14; z okolicy biodrowej prawej 23; z okolicy biodrowej lewej 27; z lewego uda 3; z prawego barku 23; z okolicy międzyłopatkowej 1; spod barku lewego 1. Ogółem — 295. Od sierpnia 1820 do marca 1821 roku nie pojawiły się kolejne igły. Profesor Hecholdt, założywszy, że pacjentka została wyleczona, napisał (naturalnie po łacinie) broszurkę dokumentującą dziwne fakty związane z tym przypadkiem. To jednak okazało się posunięciem przedwczesnym. W prawym dole pachowym uformował się duży guz, z którego w okresie od 26 maja do 10 lipca 1822 roku wydobyto ni mniej, ni więcej, tylko s t o igieł! Od 1 lipca 1822 do 10 grudnia 1823 roku w różnych okresach wyjęto jeszcze pięć igieł, co dało ogólną ich liczbę wynoszącą czterysta!! Podkreślenie zastosowano w oryginale; autor doniesienia ledwie mógł ukryć podekscytowanie. Podczas rekonwalescencji pacjentka uprzyjemniała sobie czas nauką łaciny i spisywaniem dziennika dotyczącego własnego przypadku. Obecnie przebywa w szpitalu Fryderyka w Kopenhadze i cieszy się dobrym zdrowiem4. To dziwne, ale artykuł na łamach „Medico-Chirurgical Review” nie zawiera próby wyjaśnienia, w jaki sposób z rozmaitych części ciała pacjentki wyłoniło się kilkaset igieł. Choć może się to wydać niewiarygodne, najbardziej prawdopodobnym wytłumaczeniem jest to, że sama je połknęła. Prawdopodobnie cierpiała na zaburzenie odżywiania się, noszące nazwę łaknienia opacznego, w którym chory kompulsywnie połyka przedmioty nienadające się do jedzenia, takie jak gleba lub papier. Po znalezieniu się wewnątrz organizmu igły mają paskudny zwyczaj przebijania się przez ściany przewodu pokarmowego, a następnie migrowania po całym ciele. To by wyjaśniało nękające dziewczynę bóle brzucha, krwawe wymioty, a wreszcie dramatyczne pojawianie się zardzewiałych igieł we wszelkich miejscach, od pach po uda. Taką liczbę dziwacznych przekłuć ciała u jednej osoby można było ponownie zobaczyć dopiero wtedy, gdy nastała era punków. Książka do kupienia w Empik ___ *Bakteryjne zakażenie skóry (przyp. aut.). Artykuł sponsorowany Udar cieplny, odwodnienie i omdlenie. Ratownik medyczny burzy mity i podpowiada, co jest naprawdę skuteczne Słoneczna i bezdeszczowa aura to gwarancja udanych wypraw w plener. Jednak wysokie temperatury są dla naszego organizmu wyzwaniem, któremu ten nie zawsze może... Digital Health Innovators: upmedic. Cel: Kilkukrotnie szybsze tworzenie dokumentacji medycznej i opisów po badaniach Średnio nawet 30 dni pacjenci w Polsce muszą czekać na opisy badań. Okazuje się, że można w znaczący sposób to przyspieszyć dzięki zastosowaniu nowych... Diana Żochowska Gdy ratownicy medyczni mają ocalić "kloszarda", plan minimum jest prosty: zamknąć mordę Praca w pogotowiu ratunkowym nie jest ani łatwa, ani przyjemna. Wręcz przeciwnie, zwłaszcza gdy kilka razy w ciągu jednego dyżuru trzeba zrobić wyjazd do... Jakub Sieczko Szpital zniszczy dokumentację medyczną pacjentów. Czas na odbiór do 9 maja Szpital Uniwersytecki w Krakowie poinformował, że tylko do 9 maja 2022 r. pacjenci i osoby upoważnione mogą odebrać dokumentację medyczną. Po upływie tego terminu... Małgorzata Krajewska Bezpłatna pomoc medyczna dla osób z Ukrainy. Gdzie znajdziesz pomoc? Po inwazji Rosji na Ukrainę polskie centra medyczne oferują pomoc dla Ukraińców. Wsparcia udzielają Centrum Damiana, Grupa LUX MED, Centrum Medyczne... Adrian Dąbek Polska Misja Medyczna na pomoc Ukrainie. "Bierzemy pod uwagę różne scenariusze" Polska Misja Medyczna, organizacja od ponad 20 lat zajmująca się pomocą humanitarną i rozwojową na całym świecie, prowadzi zbiórkę środków na pomoc Ukrainie.... Materiały prasowe Piwo z rana jak śmietana? Boimy się piwnego brzuszka, ale także odczuwamy lęk przed pustym kuflem. Czy puste kalorie mogą procentować mocnymi kośćmi i sercem jak dzwon? I kiedy przez... Zuzanna Opolska Rada Medyczna ma dość ignorowania. Fala komentarzy: "nie słuchaliście medyków, to macie polityków" 13 z 17 członków Rady Medycznej złożyło rezygnację i nie chce już doradzać rządowi w sprawie epidemii. Zdaniem większości medyków, lekarze podjęli słuszną... Czy rząd słucha Rady Medycznej? Prof. Flisiak odpowiada Gdzie znaleźć pomoc medyczną w weekendy i święta? NFZ RADZI Za podstawową pomoc medyczną w weekendy, święta, wieczorami i w nocy odpowiadają gabinety nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej – przypomina Narodowy Fundusz... PAP Konsultacja lekarska: Konsultacja lekarska kontrolna po zabiegu: Wycinki (cena za każdy wycinek)- badanie hist-pat: Wrastające paznokcie, znamiona, tłuszczaki, kaszaki Właściwym stanem przednowotworowym skóry jest zarówno róg skórny, rogowacenie starcze skóry, jak również skóra pergaminowa. Jak powstaje i czym charakteryzuje się pierwszy z nich, czyli róg skórny? Róg skórny jest twarda zmianą skórną, która powstaje z białka tworzącego górną warstwę skóry, zwanego keratyną. Swoim wyglądem może przypominać róg, stożek, guz czy kolec. Zazwyczaj zmiany te […] Stany przedrakowe skóry to choroby, na podstawie których może rozwinąć się nowotwór. Dzielą się one na bezwzględne (obligatoryjne) oraz względne (fakultatywne). Czym charakteryzują się te schorzenia? Bezwzględne stany przedrakowe, in. przedinwazyjne nowotwory charakteryzują się tym, że nie przekraczają granicy skórno-naskórkowej. Zalicza się do nich rogowacenie słoneczne, skórę pergaminowatą i barwnikową, rogowacenie popromienne, arsenowe i smołowcowe, […]